W labiryncie własnych myśli... cz.I

Cześć!
To opowiadanie przyszło mi na myśl właściwie w nocy, mam nadzieję że was nie przestraszę iż jest to trochę kryminał. Miałam też dość trudny wybór co do osoby, która powinna zleźć się w tym scenariuszu, jednak uznałam że ktoś z Block B się nada, wahałam się jeszcze nad kimś z UNIQ ale zrezygnowałam. Nie zamulam, przypominam iż blog K-POP STORIES, PROBLEM? stale działa. Miłego czytania!

Piosenka: https://www.youtube.com/watch?v=KtXUixrrty4

Block B -JaeHyo cz.I

Dlaczego tu jestem? Co tu robię? Dlaczego jestem sama? Ah, no tak... Zapomniałam że zostawiłeś mnie samą. Ale dlaczego to zrobiłeś? Hm? No tak już mi nie odpowiesz? Nie możesz, prawda? Bo przecież fajnie się było się bawić moimi uczuciami i zostawić dla innej, tak? Nabawiłeś się? To teraz ja zabawię się z tobą...
RETROSPEKCJA
Dziewczyna siedziała sama w ostatniej ławce, byłam nią ja. W pewnym momencie, do klasy wszedł wysoki chłopak w idealnie ułożonym mundurku szkolnym. Zeskanował wzrokiem klasę i zawiesił wzrok na mnie, nie ma się czemu dziwić. Jedyna europejka na tle azjatyckiej klasy, mogłam sobie pogratulować jak nic.
-To jest Ahn JaeHyo, nowy uczeń waszej klasy -powiedział wychowawca -przyjmijcie go dobrze -ukłonił się i zajął miejsce w wolnej ławce, przede mną. Był tak wysoki że ledwo co do mogłam dopatrzeć cokolwiek z tablicy, co mnie irytowało. Gdy rozbrzmiał dzwonek, wstałam i podeszłam do jego ławki.
-No nowy przesiadka -stwierdziłam żując gumę balonową i kopnęłam jego ławkę.
-A to niby dlaczego? -odchylił się do tyłu na krześle.
-A to niby dlatego, że u Boga to stałeś za wzrostem, a nie za rozumem, nie widzę nic z tablicy.
-To kup okulary -odgryzł się.
-Wiesz co nie masz ogłady -fuknęłam i usiadłam w swojej ławce.
-Za to ty blondyna masz jej od cholery -odwrócił się w moją stronę -jak masz na imię?
-~*~*~, dlaczego zmieniasz temat? -powiedziałam oburzona.
-Coś czuję że się polubimy -zaśmiał się, odwracając się w stronę tablicy, gdyż w klasie pojawiła się nauczycielka francuskiego.
-Jesteś żałosny -syknęłam
-Nie bardziej niż ty...
KONIEC RETROSPEKCJI
Była to druga klasa liceum i przy pierwszy zetknięci mogę spokojnie stwierdzić że rozgryzł mnie. Miał rację, nie byłam mniej żałosna od niego. Wręcz przeciwnie jestem sto razy bardziej od niego żałosna. A może po prostu mam trudny charakter?
RETROSPEKCJA
-Ty księżniczka gumy balonowej! -chłopak dosiadł się do mnie i szturchnął w ramię, leniwie otwarłam oczy, unosząc na niego wzrok.
-Czego chcesz, idioto? -odwarknęłam kładąc głowę na ławce.
-Jak zawsze niezwykle miła... Z kim idziesz na studniówkę?
-Jakbyś nie wiedział -wywróciłam teatralnie oczami.
-No własnie ze mną, więc powinnaś być nieco grzeczniejsza...
-Idę z tobą tylko dlatego że Cię laska wystawiła, bo sama nie miałam zamiaru iść -mruknęłam chcąc, odespać na tej lekcji.
-Jakaś ty łaskawa -prychnął -ale ty musisz mnie kochać, no jak nic...
-Nie wyobrażaj sobie za wiele...
KONIEC RETROSPEKCJI
Był dla mnie najlepszym przyjacielem, właściwie zawsze chciałam mieć brata i on się doskonale wpasował w tą rolę... Nie związałam się z nim pod zadnym innym względem, niż przyjaźń, on też ze mną nie... Przynajmniej ja tak myślałam, do czasu.
RETROSPEKCJA
-No to jakie plany po maturze? -zapytałam popijając kawę.
-Mam wiele planów, ale może ty opowiedz pierwsza -puścił oczko do mnie.
-Przecież wiesz, będę pracować w firmie mojego wuja, bardzo zajmujące obliczanie rachuneczków -powiedziałam z westchnieniem.
-A nie chciałabyś zając się tym co ja... Dostawać znacznie większe pieniądze i żyć z pazurem...
-Co masz na myśli? -uniosłam jedną brew w górę.
-Na razie muszę się upewnić czy tego byś chciała, wiem że nie jesteś grzeczną dziewczynką... Skarbie...
-Nie zapędzaj się JaeHyo, jesteśmy przyjaciółmi!
-No właśnie tylko przyjaciółmi -westchnął i upił łyk swojej kawy.
-Tylko? -spytałam podejrzliwie.
-Aish, nie łap mnie za słowa... A teraz posłuchaj co mam Ci do zaoferowania...
KONIEC RETROSPEKCJI
Tego dnia, zgodziłam się i wpakowałam się w niezłe gówno, a mogłabym teraz kończyć pracę, w spokojnym gabineciku, w wydziale firmy Hyundai, ale po co? Przecież ja zawszę muszę iśc ramię w ramię z problemami.
RETROSPEKCJA
-~*~*~! Uciekaj! -chłopak rzucił mi torbę z towarem. A za nami rozległy się strzały, usłyszałam jak człowiek za mną, upada.
-P.O! -krzyknęłam, odwracając się w jego stronę. Leżał w kałuży krwi, zza budynku wyłonił się oddział policji, wraz z psami, w pełnym uzbrojeniu.
-Nie oglądaj się, wiej -z jego ust sączyła się krew. Przerażona zaczęłam uciekać, tuląc torbę do siebie. Podjechał czarny terenowy samochód, wpadłam do niego jak burza i ruszyliśmy z piskiem opon.
-Musimy wrócić po P.O, jest ciężko ranny -jednak on nie miał zamiaru zawracać -JaeHyo!
-Zamknij się -syknął -mamy wrócić, byśmy zostali złapani przez psy? On już nie żyje, albo umrze w szpitalu.
-A jeśli przeżyje? Jeżeli cierpi? -dopytywałam jeszcze bardziej go denerwując.
-To jego problem i jego cierpienie -skręcił gwałtownie.
-Jak możesz tak mówić?! -skuliłam się, ciągle trzymałam blisko siebie torbę.
-Mogę -powiedział tonem wyprutym z emocji.
-A jeśli nas sypnie? -przeraziłam się.
-W tedy na pewno umrze, tylko z moich rąk, a z nim wszystkie psy -skręcił w kierunku autostrady, wtapiając się w tłum. Zgubiliśmy ich...
-Nie poznaję Cię -szepnęłam roniąc łzy.
-Bo mnie nigdy nie poznałaś, kochanie -zaśmiał się szyderczo.
-Nie mów tak do mnie, nigdy!
-Będę to robił, nawet jeśli ci się to nie podoba -syknął, coraz bardziej się go bałam. 
KONIEC RETROSPEKCJI

Ciekawi dalszych losów?

Czy jednak za bardzo przesadziłam

i mam zaprzestać pisania?

Yuki